اولین لطمه محرومیت فیفا به استقلال

شکست استقلال مقابل الاهلی امارات بیش از آنکه حاصل مهره چینی غلط منصوریان در نیمه اول باشد، یا اشتباه‌های مکرر پادوانی و ایضا آسیب پذیری تکراری مهدی رحمتی روی خروج‌ها، نتیجه محرومیتی است که از سوی فیفا برای استقلال اعمال شد و این باشگاه نتوانست در نقل و انتقالات نیم فصل بازیکنی را به خدمت بگیرد.

نیاز استقلال به مردانی همچون تیموریان و جباروف که تجربیات آسیایی بسیاری داشتند در بازی با الاهلی به شدت احساس می‌شد؛ بخصوص آن دقایقی که امید نورافکن و فرشید اسماعیلی کاملا تخلیه انرژی شدند و میانه زمین را از دست دادند. حوالی دقایق 70 بخصوص بعد از اینکه امید ابراهیمی موفق شد گل تساوی را به ثمر برساند اگر دست منصوریان روی نیمکت باز بود و می‌توانست از آندو یا جباروف بهره بگیرد بی‌شک استقلال در راستای مدیریت بازی بهتر عمل می‌کرد و چه بسا گل دوم هم به ثمر می‌رسید.

فقدان بازیکنان بین‌المللی در آن دقایق اما به وضوح در استقلال حس می‌شد و هیچ بازیکنی نبود که قابلیت مدیریت استقلال در آن لحظات حساس را داشته باشد. امید نورافکن، جوان 19 ساله‌ای که در یک ماه اخیر بازی‌های نسبتا خوبی برای استقلال انجام داد، در 20 دقیقه آخر کاملا از جریان بازی خارج بود. فرشید اسماعیلی نیز از این قاعده مستثنا نبود. او نیز هرگز نتوانست آن بازیسازی‌های غیر قابل مهارش را در این میدان به اجرا بگذارد و اصولا استقلال به دلیل افت بدنی عمومی روی سانترهای خسرو حیدری متمرکز شد و قصد داشت در کمترین زمان ممکن توپ را به مهاجمان برساند. گرچه استقلال یک بار با همین حربه به گل رسید اما اگر شیوه گلزنی در یک ماه اخیر را که ماه شکوفایی استقلال بود، مرور کنیم به این نتیجه می‌رسیم که تیم علی منصور با برخورداری از تاکتیک‌های متنوع به گل می‌رسید و هم از موقعیت سازی روی زمین بهره می‌برد و هم موقعیت‌هایی که از راه آسمان به دست می‌آمد. تنوع تاکتیکی اما در بازی با الاهلی دیده نشد که این وضعیت ارتباط مستقیم داشت با کاهش انرژی بازیکنان جوان‌تر.

 بازیکنانی که تا رسیدن به اعتماد به نفس کامل در چنین رقابت‌هایی راه درازی پیش‌رو دارند.

بی‌گمان سرمربی استقلال هم می‌دانست که این بازیکنان در بازی‌های آسیایی کشش لازم را ندارند و به همین جهت بود که اصرار داشت آندو و جباروف را به خدمت بگیرد اما روی یک اهمال و سهل انگاری، استقلال آنچه را می‌توانست در اختیار داشته باشد، از دست داد و در اولین گام آسیایی‌اش 3 امتیاز باارزش به الاهلی واگذار کرد. حالا استقلال منصوریان که از اولین تجربه آسیایی‌اش نتیجه مطلوبی به دست نیاورده باید در دومین آوردگاه آسیایی رخ در رخ تیم التعاون عربستان قرار بگیرد.

تیمی که منصوریان در نشست خبری‌اش پس از بازی با السد به قدرت تاکتیکی آن اشاره کرده بود. التعاون تیم ساده‌ای نیست و استقلال در این بازی هم با چالش‌هایی مواجه خواهد بود. آنها هم بازیکنان گرانقیمتی را در خدمت دارند که همچون دیوف یا ژیان و حتی ریبریو که می‌توانند با خلاقیت‌های خود استقلال را آزار دهند.از سویی علیرضا منصوریان به دلیل مناقشات سیاسی پیش آمده میان ایران و عربستان از فرصت میزبانی التعاون بی‌بهره است و باید در کشور ثالث با سعودی‌ها پیکار کند.

در این شرایط که استقلال باخته شاید بازگشت به وطن و بازیابی قوای روحی و روانی می‌توانست امیدوارکننده باشد اما استقلال از این مزیت هم محروم است و باید از امارات مستقیم به شهر مسقط عمان برود.

 تاکنون سابقه نداشته که استقلال دو بازی خارج از خانه آسیایی برگزارکند و چنین رسمی هم در آسیا وجود ندارد و اگر داشته باشد آن تیم لااقل فرصت بازگشت به وطنش را خواهد داشت که این برای بازیکنان جوان‌تر عامل روحیه بسیار خوبی است. حال در این شرایط که استقلال باختی را مقابل الاهلی تجربه کرده و از داشتن بازیکنان با تجربه بین‌المللی محروم است دوشنبه هفته آینده باید مقابل التعاون بازی کند.