رییس فدراسیون در بد مخمصه‌ای گرفتار شده؛ از یک سو سرمربی پرسپولیس و هواداران این تیم خود را محق می‌دانند و از سوی دیگر سرمربی تیم ملی پایش را در یک کفش کرده و بی‌آنکه به حرف کسی گوش بدهد، مطابق سبک و سیاق خودش رفتار می‌کند.این روزها برانکو سکوت کرده و ظاهرا باشگاه پرسپولیس توانسته سرمربی‌اش را در این اختلاف آرام نگه دارد اما فدراسیون فوتبال در کنترل کی‌روش همچنان ناکام است. هر روز یک بیانیه جدید از کی‌روش منتشر می‌شود و یک روز فدراسیون فوتبال و مدیریت آن را خطاب قرار می‌دهد و روز بعد به برانکو ایوانکوویچ می‌تازد. رویه سرمربی تیم ملی بیانیه‌نویسی روی صفحه شخصی است. روز گذشته باز هم کارلوس کی‌روش به سرمربی پرسپولیس تاخت و او را عامل ناکامی تیم ملی در آینده معرفی کرد. این بیانیه‌ها در حالی اتفاق می‌افتد که رییس فدراسیون چندی قبل قول داد که سرمربی تیم ملی را کنترل کند و به این جدال پایان دهد اما واقعیت این است که نه مهدی تاج و نه هیات رییسه فدراسیون از پس سرمربی تیم ملی برنمی‌آیند و او هر چه می‌خواهد می‌گوید و هر کاری دلش می‌خواهد انجام می‌دهد.
وقتی رییس فدراسیون با استعفای سرمربی تیم ملی مخالفت می‌کند، او خودش را محق می‌بیند که هر روز بیانیه جدیدی صادر کند و فوتبال ایران را به چالش بکشد. بحثی نیست که تغییر سرمربی تیم در این بازه زمانی مصلحت نیست و تدبیر می‌گوید که تحت هر شرایطی کی‌روش باید حفظ شود. در این شرایط اگر تاج با کی‌روش برخورد کند یا برای او جریمه‌ای در نظر گرفته شود، شکی نیست که سرمربی تیم ملی نه تنها انتقادات تندتری خواهد داشت که چه بسا روی استعفایش پافشاری بیشتری کند. کی‌روش در بیانیه قبلی خود فدراسیون فوتبال را گروگان برانکو عنوان کرد اما به نظر می‌رسد ماجرا برعکس است و تیم ملی در دست کی‌روش گروگان گرفته شده. کی‌روش می‌داند که در این شرایط هرگز با استعفای او موافقت نمی‌شود و تیم ملی به هدایت او در راه رسیدن به جام جهانی محتاج است. این نیاز و این تمنا باعث شده تا کی‌روش عرصه را به روی خود باز ببیند و خارج از کنترل فدراسیون رفتار کند. شاید اگر فدراسیون تدبیر بهتری در ماجراهای اخیر به خرج می‌داد، کی‌روش کمی از مواضع خود عقب‌نشینی می‌کرد. فدراسیون می‌تواند جریمه‌هایی را بابت مصاحبه‌ها و انتقادهای کی‌روش در نظر بگیرد که اجرای آن در این شرایط ممکن نیست اما اگر کی‌روش بداند که در پایان قرارداد و پس از صعود به جام جهانی بابت همه این اتفاقات مواخذه خواهد شد، شکی نیست که اینگونه بی‌محابا به فوتبال ایران نمی‌تازد.
کی‌روش در این سال‌ها ثابت کرده که دستمزدش از هر چیز دیگری مهم‌تر است و تا امروز هرگز – نه در دوره کفاشیان و نه در دوران تاج – جریمه‌ای برای او در نظر گرفته نشده. حتی پس از صعود به جام جهانی ۲۰۱۴ وقتی سرمربی تیم ملی مقابل مربی کره جنوبی رفتار خارج از قاعده‌ای انجام داد و فیفا فوتبال ایران را با مبلغی حدود ۱۱۰ هزار دلار جریمه کرد، فدراسیون بدون دردسر آن را پرداخت کرد. شاید اگر آن روزها کی‌روش جریمه را از حساب خودش پرداخت می‌کرد یا در سایر جدل‌ها با جریمه‌های انضباطی مواجه می‌شد امروز کار به اینجا نمی‌کشید.
ختم کلام؛ مدیریت فوتبال از کنترل فدراسیون خارج شده است؛ وقتی رییس کمیته انضباطی به صراحت اعتراف می‌کند که علی دایی را نمی‌توانیم کنترل کنیم، کارلوس کی‌روش که جای خودش را دارد. با این وضعیت فوتبال ایران بدترین روزهای چند سال اخیر را سپری می‌کند و سرمربی تیم ملی یک طرف قرار گرفته و همه فوتبال ایران مقابل او. این خطر وجود دارد که در نیمه دوم مقدماتی جام جهانی، این جدل‌ها و این تقابل‌ها به منافع ملی و تیم ملی آسیب وارد کند. برخلاف ادعای کی‌روش، در صورت ناکامی تیم ملی، این برانکو نیست که باید پاسخگو باشد بلکه طناب تقصیر را باید بر گردن مدیریت فوتبال ایران انداخت که همه چیز از کنترلش خارج شده. باید این پرسش را پیش روی تاج قرار دهیم که با این اوصاف، بیراه است اگر بگوییم فوتبال رییس ندارد؟
