پویا دادمرز که مدال‌های رنگارنگی در رده‌های سنی نوجوانان، جوانان و امید داشت، بعد از تجربه ناموفق حضور در مسابقات جهانی ۲۰۲۲ بلگراد، سال ۲۰۲۳ هم به همین شهر رفت و این بار مدال جهانی‌اش را در وزن ۵۵ کیلوگرم گرفت. او وزنش را برای المپیک تغییر نداد تا برنز جهانی‌اش را تبدیل به طلا کند و اکنون بخش زیادی از مسیر ملی‌پوش شدن در سال ۲۰۲۴ را هم طی کرده است.
گفت‌وگویی با پویا دادمرز دارنده مدال برنز سبک وزن کشتی فرنگی جهان در سال ۲۰۲۳ را در زیر می‌خوانید:
سال جدید را در اردوی تیم ملی تحویل کردی؟
بله، از بیست و ششم در نور اردوی‌مان شروع شد و سال تحویل در اردو بودیم. چند روز استراحت می‌کنیم و بعد دوباره به اردو می‌آییم.
بعد هم که مسابقات قهرمانی آسیا در پیش است.
با انتخابی که در جام وهبی‌امره در برخی اوزان داشتیم، تکلیف تیم مشخص شد.
تو هم با مدالی که گرفتی، حضورت را در آسیایی قطعی کردی.
بله، قرار است نماینده ۵۵ کیلوگرم تیم ملی در بیشکک باشم.
امسال بالاخره مدالی که به دنبالش بودی را گرفتی، می‌خواهم بدانم چند سال زحمت پشت مدالت بود؟
از سال ۸۸ تا الان، ۱۴ سال زحمت کشیدم؛ زحمت مداوم.
همه آن مدال و اوج را می‌بینند و کمتر از سختی‌ها و رنج‌هایی که پشت آن مدال بوده، خبر دارند.
روزی را به یاد می‌آورم که در جهانی نوجوانان ۲۰۱۵ در بوسنی که طلا گرفتم، از وزن کم کردن زیاد معده درد شدید گرفتم. از همان جا معده‌ام عصبی شد و در سال‌های بعد این حالت تهوع همیشه همراه من بوده است. سال ۲۰۱۷ در جوانان جهان هم خیلی معده‌ام اذیت شد. از تمرینات سنگین و کاهش وزن، حالت تهوع همیشه بود. ۲۴ تپه را در حالی که آدمک حریف روی کولم بود، بالا می‌رفتم. سال ۲۰۱۹ سال آخر جوانانم بود، حقم را خوردند. در مسابقه با حریف روس در استونی، کشتی دوم یا سوم بود، فیتو زدم دو امتیازم را ندادند که حمید سوریان همان جا گفت دیدم حقت را خوردند.
تو که سال ۲۰۲۳ مدال جهانی‌ات را به دست آوردی، سال ۲۰۲۲ هم پتانسیل کسب مدال را داشتی، چه شد که آن را نگرفتی؟
آن روز سه تا از بچه‌ها کشتی داشتند و همه قبل از من باختند. من و محمدرضا مختاری و علی گرایی و ناصر علیزاده، هیچ کدام بدون شکست پیش نرفتیم. نوبت من که شد خیلی اذیت شدم، خصوصاً اینکه سال اول ملی‌پوش شدنم و حضور در جهانی بود. کشتی اول را بردم، با زحمت زیاد، اکرم اوزترک برنز جهانی داشت. کشتی بعدی گیج بودم، از نظر روحی- روانی هم باتوجه به باخت بچه‌ها خالی کرده بودم. بدنم سنگین بود.
لحظه سختی بود، تو یک سال برایش زحمت کشیده بودی.
بیشتر از زحمت خودم، به این فکر می‌کردم که ایذه مدال جهانی بزرگسالان نداشته، خیلی دوست داشتم ایذه را صاحب مدال جهانی کنم. سال ۲۰۲۲ تنها نماینده ایذه در مسابقات جهانی بودم و این باخت خیلی اذیتم کرد.
کشتی فرنگی.
روحیه عجیبی داری و خیلی زود خودت را جمع کردی.
همان سال اولی که وارد کشتی شدم، با برادرم پیام که دو سال از من بزرگتر است به سالن رفتیم. ۱۱ تا بچه هستیم، اوضاع مالی‌مان هم طبیعتاً خوب نبود، ولی من هدف داشتم، از همان روز اول. ۱۰۰ تا تک تومان به من می‌دادند، با اتوبوس خودم را از ایذه به اهواز، خیابان نادری می‌رساندم، ۵۰ تومان بلیت بود، بعد نیم ساعت پیاده‌روی تا سالن داشتم. من به همین پول اندک راضی بودم. همین مسیر را پیش رفتم، اما برادرم ادامه نداد.
از چه چیز‌هایی در این مسیر گذشتی؟
از خیلی چیزها، پشت هر مدالی روز‌ها و شب‌های زیادی است که خیلی‌ها آن را نمی‌بینند. یک چیز که همیشه در ذهنم می‌ماند، سختی زیادی است که در این مسیر کشیدم. به خاطر کشتی عروسی چند تا از خواهر و برادرهایم را ندیدم. زمانی که در اردوی تیم ملی تمرین سنگین داریم و فشار رویم هست فقط به یک چیز فکر می‌کنم. در بین ۱۱ تا بچه به دنیا آمدم که فدای این‌ها بشوم، وقتی این فکر را می‌کنم ادامه می‌دهم.
فکر می‌کنم در کشتی بخیه هم زیاد خوردی.
از همین پارسال تا امسال، ۱۶ بخیه فقط به سرم خورد. در تمرین ابرویم پاره شد و ۶ بخیه خورد، در مسابقه همان بخیه‌ها دوباره پاره شد و ۴ بخیه دیگر زدند. در جهانی بلگراد هم ابرویم شکافت و ۶ بخیه خورد.
کشتی واقعاً رشته سختی است، پشیمان شدی که این رشته را انتخاب کردی؟
اصلاً؛ هیچ وقت پشمان نشدم و نمی‌شوم.
یک چیزی که در مورد پویا دادمرز کسی نمی‌داند؟
فقط خدا؛ یک جا‌هایی فقط خدا می‌داند چه به من گذشت و چطور دستم را گرفت. همیشه فقط با خدا معامله کردم و خودم می‌دانم کجا‌ها به دادم رسید. در امید‌های جهان نمی‌توانستم راه بروم، همین پارسال؛ گفته بودم به مسابقات می‌روم که مدال بگیرم آن را تقدیم مرحوم علی لندی کنم که خودش را برای نجات جان دو نفر در آتش انداخته بود، اما نمی‌توانستم حتی راه بروم. تب و لرز شدید داشتم، گفتم خدایا من نمی‌توانم این کاری که گفتم را تمام کنم، این را گفتم، اما روی تشک که رفتم وضعیتم از این رو به آن رو شد و در نهایت هم مدال نقره گرفتم و تقدیم آن قهرمان بزرگ کردم.
سخت‌ترین روز کشتی‌ات؟
همین جهانی بلگراد و مبارزه سوم پنجمی با قزاق. یا مدال می‌گرفتم یا پنجم می‌شدم و این خیلی استرس‌زا بود. سال قبل باخته بودم و باز هم به این فکر می‌کردم که ایذه را صاحب مدال کنم، البته این بار من و علیرضا مُهمدی نماینده ایذه بودیم. کشتی سختی بود، اما خداراشکر با برد تمام کردم. یک بار هم سال ۲۰۱۷ عقب بودم، ثانیه آخر سنجاب پرنده زدم و در فنلاند بردم.
پویایی که الان مدال جهانی دارد با پویای بدون مدال چقدر فرق کرده؟
اعتماد به نفسم بالا رفته، روی تشک آرام‌تر شدم، نه اینکه جنگندگی‌ام را از دست بدهم، قبلاً وقتی امتیاز عقب می‌افتادم بی‌محابا به آب و آتش می‌زدم که جبران کنم و همین شاید باعث می‌شد در نهایت امتیاز عقب افتاده را جبران نکنم، اما حالا امتیاز عقب بیفتم می‌دانم می‌توانم جبران کنم و خیلی آرام و بابرنامه روی چیزی که می‌خواهم تمرکز می‌کنم.
شُهرت را دوست داری؟
عجیب، شُهرت خوب است.
امسال برنز جهانی‌ات را طلا خواهی کرد؟
باید طلا شود.
کار انتخابت برای شرکت در مسابقات جهانی هم تمام شد؟
جام وهبی‌امره انتخابی آسیایی و جهانی بود، خداراشکر آنجا کشتی‌های خوبی گرفتم و حالا تمرکزم روی کارم و بحث آمادگی‌ام برای شرکت در مسابقات پیش رو است.
انتهای پیام/
