همین ابتدا بگوییم که جام حذفی در همه جای دنیا به جام شگفتی‌ها معروف است. در این تورنمنت امکان جبران و بازی برگشت وجود ندارد و هر مسابقه حتی شده به قیمت ضیافت پنالتی، باید برنده داشته باشد. در فوتبال که بازی لحظه‌هاست، در صورت از دست دادن تمرکز برای یک لحظه شما گل می‌خورید و در جام حذفی این گل خوردن می‌تواند به قیمت حذف تمام شود.
پس در چنین شرایطی خیلی قرعه تعیین کننده نیست چون فوتبال روی کاغذ نیست و درون مستطیل سبز خیلی اتفاقات می‌تواند در سرنوشت مسابقه تاثیر بگذارد. اتفاقا تیم‌های ضعیف‌تر همیشه مقابل بزرگان از انگیزه بیشتری برخوردارند و بازیکنان می آیند تا یک شبه ره صد ساله بروند.
جام حذفی به همین دلیل جام شگفتی‌هاست که یک بازیکن گمنام در یک تیم ضعیف‌تر با درخشش مقابل یک تیم بزرگ می‌تواند برای خود اسم و رسمی دست و پا کند خود را به تیم‌های سطح اول برساند. با همه این توضیحات قرعه استقلال، پرسپولیس و سپاهان در ورود به جام حذفی نشان می‌داد که مدافع عنوان قهرمانی به مراتب شانس بهتری از صدرنشین لیگ برتر مدعی قهرمانی جام‌ها در اختیار داشت.
استقلال و سپاهان هر دو باید با یک تیم لیگ برتری بازی می‌کردند. سپاهان باز لااقل میزبان بود اما مقابل شگفتی ساز این فصل لیگ برتر یعنی شمس آذر که در بازی رفت لیگ برتر شکست خورد. شمس آذر یقه استقلال صدرنشین را هم گرفته بود و از هیچ نظر مورایس نمی‌توانست حریف را دست کم بگیرد.
اما استقلال باید با بدترین قرعه در رفسنجان به مصاف مس می‌رفت. تیمی که با محرم نویدکیا احیا شده و دور برگشت نتایج خوبی گرفته است و دیدیم که در زمین چمن مس توانست با دو گل استقلال را در هر دو نیمه شکست داده و حذف کند.
اما قرعه آسان که پرسپولیس در ورزشگاه آزادی باید از تیم تازه وارد به لیگ آزادگان یعنی نفت و گاز گچساران پذیرایی می‌کرد. پرسپولیس با تمام قوا به میدان آمد تا چیزی را به قضا و قدر نسپارد و در نهایت هم با سه گل پیروز شد و به مرحله بعد رفت.
تیم‌های لیگ برتری در سال‌های اخیر از مرحله یک شانزدهم وارد جام حذفی می‌شوند و لااقل تا مرحله یک چهارم هواداران تیم‌های بزرگ انتظار دارند که تیمشان بالا بیاید. حالا در همان قدم اول استقلال حذف شده تا زنگ خطر برای سایر بزرگان به صدا درآید. جام حذفی را به هیچ عنوان نمی‌توان شوخی گرفت!
