نگاهی به تفاوت بختیار و بیرانوند در پرسپولیس و استقلال

وانانیوز| از یاد نمی‌بریم که علیرضا منصوریان وقتی سرمربی نفت تهران بود به دلیل حاشیه‌سازی‌های علیرضا بیرانوند، چگونه از بهترین بازیکنش چشم‌پوشید و او را بیش از 10 هفته روی نیمکت نشاند و به دروازه‌بان دومش بازی داد. حال همان شخص وقتی با حاشیه سازی‌های مشابه مواجه می‌شود تصمیم‌های دیگری می‌گیرد. آیا علیرضا منصوریان ازچیزی می‌ترسد که با چنین تصمیم‌هایی بهترین بازی فصل تیمش تا هفته نهم را اینگونه تحت الشعاع قرار می‌دهد؟ به واقع بختیار رحمانی چه ویژگی فنی در بازی‌های گذشته داشته که منصوریان به فکر نیمکت‌نشین کردن این بازیکن نیست؟ بختیار چه دارد که محسن کریمی، بهنام برزای و علی قربانی ندارند؟
تنها نقطه منفی برد استقلال مقابل سایپا بختیار رحمانی بود. بازیکنی که به واسطه آن بی‌انضباطی باید لااقل یکی، دو هفته از ترکیب استقلال دور می‌شد تا هم اصول اخلاقی بازی در یک تیم بزرگ را یاد بگیرد و هم شاید از لحاظ فنی عوض شود. منصوریان اما بی توجه به این خواسته‌ها بختیار را از همان ابتدا در ترکیب اصلی تیمش به میدان فرستاد اما 70 دقیقه حضور بختیار در ترکیب استقلال هیچ ثمره‌ای به همراه نداشت. گل‌های استقلال در بازی با سایپا درست در دقایقی به ثمر رسید که بختیار در ترکیب آبی‌ها حضور نداشت. نکته‌ای که نشان می‌دهد استقلال هیچ ثمره‌ای از بازی بختیار نبرده است و چه بسا اگر منصوریان اصرار به خرج می‌داد و بختیار را در میدان نگه می‌داشت، استقلال تا پایان بازی نمی‌توانست دروازه سایپا را فتح کند و آن نمایش تحسین برانگیز 20 دقیقه پایانی هرگز روی پرده نمی‌آمد.
 منصوریان درست در روزی مرتکب این تصمیم اشتباه شد که استقلال یکی از بهترین بازی‌های خود را روی پرده آورد و از نظر کیفی بسیار تحسین‌برانگیز بود. بدون شک اگر منصوریان در برخورد با بختیار رحمانی قدری محکم‌تر عمل می‌کرد این برد ارزش و منزلت بیشتری به خود می‌گرفت و از او به نیکی بسیار یاد می‌شد اما سرمربی استقلال به دلایلی که روشن نیست چنین نکرد در حالی که همین یک فصل پیش وقتی در نفت تهران با اعتراض‌های بی‌دلیل بیرانوند مواجه شد، با او چنان کرد که هیچ گاه از یاد و خاطر نمی‌رود. حال نمی‌دانیم دلیل این همه اغماض چیست؟ چرا منصوریان در استقلال که باید برخوردها سفت‌تر باشد راه را غلط می‌پیماید؟ چرا سرمربی آبی‌ها خود را به ندیدن می‌زند و در برخورد با این بازیکن از خود سفتی نشان می‌دهد؟ چرا کار به جایی می‌رسد که شخص بهتاش فریبا باید وارد گود شود و آقای خاطی را گوشمالی دهد؟ سرمربی استقلال فکر شخصیت فنی خود نیست؟ فردا اگر بازیکنان کوچکتر نیز خود را محق به چنین رفتاری بدانند آیا او می‌تواند با آنها برخوردی داشته باشد؟ علی منصور اگر نگاه دقیق‌تری به دور و برش می‌انداخت، مثلا همین محسن کریمی را بیشتر باور می‌کرد یا شجاعت به خرج می‌داد و بازیکنانی همچون برزای را به ترکیب اصلی سوق می‌داد و هرگز بختیار فرصت بازی نمی‌یافت و چه بسا استقلال در همان نیمه اول به گل می‌رسید و با برد پرگل‌تری میدان را ترک می‌کرد.
منصوریان می‌توانست طعم بهترین نمایش فصل خود تا پایان هفته نهم را به دهان شیرین‌تر کند اما در کمال ناباوری -گرچه پیش‌بینی‌اش می‌شد - بختیار را به ترکیب اصلی استقلال فرستاد تا دوباره از باد انتقادها مصون نماند. منصوریان یا از سیستم مدیریتی گذشته‌اش پشیمان شده یا اینکه اساسا برای این نقدهای سازنده تره هم خرد نمی‌کند وگرنه هر مربی دیگری در مواجهه با این هجم از انتقادها قرار می‌گرفت قطعا مسیر دیگری را برمی‌گزید؛ مسیری که خود پیش‌ترها نیز پیمود و ثمره‌اش را هم گرفت. در واقع اعتباری که منصوریان در فوتبال ایران به دست آورده بیش از آنکه حاصل نتایج فنی باشد نتیجه همان برخوردها و درست اندیشی‌ها است. راهی که انتظار می‌رود با جدیت بیشتر در استقلال طی شود.