لیگ جهانی والیبال تمام شد اما/ آقای کواچ اصلاحات یادت نره

وانانیوز-البته به این معنی نیست که فضا دیگر مال والیبالی ها نباشد و توجه به آنها کمتر شود. رقابتهای آسیایی در تهران پیش روست. غیر از آن رقابتهای جام جهانی و مقدماتی المپیک لندن و قهرمانی جهان را هم داریم و تا دلتان بخواهد اوضاع به کام والیبالی هاست. اما حالا که لیگ جهانی تمام شد دوست داریم به نکاتی اشاره کنیم که البته دو سه هفته پیش هم اشاره کرده بودیم و اتفاقا تیم ملی والیبال از همان نقاطی که گفته بودیم ضربه خورد. البته ما که کارشناس والیبال نیستیم اما ای کاش آنهایی که دستشان می رسید، آن مطلب را برای اسلوبودان کواچ ترجمه می کردند.بگذاریم که نکردند!

جدا از پخش روی اعصاب رقابتهای والیبال خارجی از تلویزیون که واقعا آدم را به عوض کردن شبکه ورزش سوق می دهد و جدا از اینکه ای کاش زنان و دختران را به ورزشگاه راه می دادند که ندادند و دو بازی آخر بانوان خبرنگار را برای اینکه یک وقت ناظر جهانی فدراسیون جهانی والیبال ناراحت نشود راه دادند، اما بهتر است دست از غم و غصه خوردن به خاطر حذف برداریم. حالا دیگر وقت غصه خوردن نیست. همانطور که قبلا هم برایتان نوشته بودیم لیگ جهانی والیبال هدف نهایی والیبال ایران نیست. در تقسیم بندی که نوشتیم مسابقات المپیک اهمیت بیشتری دارد، بعد سراغ رقابتهای جام جهانی باید رفت که درجه دو است، بعد رقابتهای جهانی درجه سه و بعد لیگ جهانی درجه چهار. پس بدانید که باید در درجه های سه و دو و یک بدرخشیم. آقای کواچ و آقای داورزنی خوب می داند که تیم باید تا المپیک ریو ترمیم شود. حالا باید از کجا ترمیم شود؟ آقای کواچ، اصلاحات را یادت نرود. این مطلب را می نویسیم، به امید اینکه بدست کواچ برسد. این بار مطمئن هستیم که می رسد. البته این اصلاحات بیشتر به زدن سرویس ربط دارد. ماجرا از این قرار است که در سرویس زدن ضعف داریم. باور کنید ضعف داریم و البته باید کواچ فکری بکند.

همه دیدند که چقدر در سرویس زدن ضعیف هستیم. یعنی دریغ از یک سرویس زدن که برود در زمین حریف بخوابد. به جز آن سرویسی که فرهاد قائمی زد و امتیاز ۲۵ ست سوم بازی اول مقابل آمریکا را ثبت کرد، کدام سرویس را به یاد می آورید که حریفان را به مشکل انداخته باشد؟

البته نقاط مثبت تیم را نباید فراموش کرد. الان شهرام محمودی چهارمین بازیکن امتیاز آور لیگ جهانی است. سید محمد موسوی دفاع شماره یک دنیاست. سعید معروف در پاس دادن کاپیتان سوم جهان است. در دریافتها عبادی‌پور هشتم است. همین شهرام محمودی در آبشار زدن در جهان دوم است اما  در زدن سرویس، حتی در جمع ۱۵ بازیکن برتر هم نماینده نداریم. جالب نیست؟  استرالیا در گروهش فقط ۵ امتیاز گرفته اما بالاتر از ایران سه سرویس زن قهار و امتیاز آور دارد. حالا اگر آمارهای دو گره بعد را هم حساب کنیم، حتی در ۴۰ سرویس زن هم نیستیم. البته مطمئنا بخشی از ماجرا فنی است و بخشی هم در ذات بازیکن است. اما در سرویس زدن هم باید یک سری نکات را رعایت کرد. آموزشهای ریزی که بعدها می تواند حسابی به کمک تیم ملی والیبال بیاید. آنهایی که والیبال را خوب می شناسند حتما می دانند که سرویس زن های قهاری مثل مثل کریستنسون و بیرارلی بوده اند که با نگاه کردن به سبک اروپایی - آمریکایی آنها می شود سرویس های بهتری داشت.

در دفاع کردن هم مشکلاتی داریم. اینکه باید نگاه کرد و دید که لهستان و حتی روسیه در این بازی آخر هر کاری خواستند روی تور با ما کردند وتا توانستند در بازیهای دوم از ما امتیاز گرفتند. طوری که حتی با فشار هواداران هم نمی شد آنها را شکست داد. در اسپگ زدن و جمع کردن توپ ها در نقاط مختلف زمین هم ضعف هایی بود که کواچ هم می داند باید برطرفش کند. مهم این است که حالا به المپیک هم صعود کنیم. درخشش در مسابقات جام جهانی در ژاپن و رسیدن به فینال می تواند ما راحت به المپیک ببرد. حتی اگر در جام جهانی بهترین تیم آسیا شویم و به فینال هم نرسیم می توانیم به المپیک ریو صعود کنیم که طعم و مزه خودش را می دهد. البته اینکه تیم ملی ب والیبال ایران می خواهد در رقابتهای آسیایی تهران شرکت کند کمی کار را سخت می کند اما مطمئنا اگر تیم به نیمه نهایی و فینال برسد آن وقت است که کواچ کم کم از بازیکنان اصلی ایران استفاده می کند. قهرمانی در آسیا در تهران با بازیکنان اصلی آن هم در ورزشگاه ۱۲هزار نفری آزادی مزه دیگری دارد.

فضا و جو حسابی والیبالی است. بچه ها در کوچه ها تور وصل می کنند و والیبال بازی می کنند. همه هم قانون سه ضربه را می دانند و تنه به تنه فوتبال می زنند. در روزگاری که فوتبال خیابانی دیگر مثل قدیم نیست حالا والیبال خیابانی جای فوتبال را گرفته و به نظر می رسد اگر فدراسیون والیبال به سمت تاسیس مدارس والیبال برود می تواند پشنوانه سازی خوبی انجام دهد و والیبال ایران که حالا رنکینگ جهانی بین ۴ قدرت برتر جهان است، تا سالهای سال بیمه باشد و ملت حالش را ببرد. ملتی که با برد تیم ملی والیبال به خیابان می ریزد و جشن می گیرد. والیبال خیلی مهم شده، آنقدر که اهالی فوتبال هم به سمتش کشیده شده اند و همه در حال تعریف و تمجید از والیبال هستند.