مرد اول بازي پرسپوليس و پيكان علي عليپور بود؛ ستاره‌اي كه دبل كرد و با 14گل زده، در صدر جدول گلزنان فاصله‌اي چهار گله با نزديك‌ترين تعقيب‌كننده‌اش به وجود آورد. درخشش عليپور مخصوصا در اين بازي بسيار «به‌هنگام» بود؛ چرا كه مهدي طارمي با اظهارات اخيرش و نيز سهم‌خواهي مطلق‌اش در قبال موفقيت سال‌هاي اخير پرسپوليس حسابي هواداران را شاكي كرده بود، اما يك بازيكن ساده و زحمتكش نشان داد زندگي هنوز ادامه دارد؛ حتي بدون آن ادا و اطوارها و شلوارهاي كوتاه و موهاي اتوكشيده. عصر جمعه يك سرباز در شهر قدس تاج‌گذاري كرد؛ كسي كه نشان داد سربازها لزوما مي‌توانند «صفر» نباشند. شايد از نظر فني عليپور هنوز تا رسيدن به سطح طارمي خيلي راه داشته باشد، اما او از نظر رفتاري حداقل پنج مزيت نسبت به مهاجم بوشهري دارد كه بسيار چشمگير است.
يك- عمده منت طارمي بر سر هواداران پرسپوليس به خاطر فراهم كردن اسباب پيروزي چهارگله سرخپوشان در داربي برگشت ليگ پانزدهم است. طارمي آن روز دو گل زد و يك پاس گل داد و در مجموع نمايش خوبي داشت، هرچند به سنت خودش وفادار ماند و يك ضربه پنالتي را هم از دست داد. با اين وجود جالب است كه عليپور در اين زمينه هم خيلي بي‌سروصدا از او جلوتر است. مهاجم جوان سرخ‌ها در دو شهرآورد تهران با گل‌هاي سه امتيازي‌اش باعث پيروزي پرسپوليس شده است؛ يكي داربي برگشت ليگ چهاردهم و دومي داربي رفت ليگ هفدهم. در عين حال اما بر خلاف طارمي كه مدام «نماد انگشتي» آن برد چهارگله را به نمايش مي‌گذاشت، عليپور اساسا اهل اين قبيل كري‌خواني‌ها نيست. فراموش نكنيم او جوان‌ترين گلزن پرسپوليس در تاريخ داربي تهران هم به شمار مي‌رود.
دو- مهدي طارمي به اندازه گل‌هايي كه مي‌زد شادي گل‌هاي متفاوت و متنوع هم داشت؛ از شادي بيلياردي و سامورايي و دوربيني تا گهواره تكان دادن و قلب نشان دادن. فاز عليپور اما كلا فرق مي‌كند. خوشحالي‌هاي بعد از گل او بسيار ساده است و اوج كارش شايد به نمايش درآوردن يك پيغام خاص روي زيرپيراهني‌اش باشد. مهاجم شمالي قرمزها انگار بيشتر روي خود گلزني تمركز دارد. جالب است كه بهترين گلزنان جهان هم همين‌طور بودند و به ندرت شادي‌هاي آنچناني داشتند. ليونل مسي در همه عمرش يك جور خوشحالي بعد از گل كرده، كريس رونالدو هم سال‌هاست يك حركت را تكرار مي‌كند و البته شادي بعد از گل علي دايي را هم تمام ايران از حفظ بودند؛ ابتدا چند متر مي‌دويد و بعد دو دستش را گره مي‌كرد و خيلي كوتاه مي‌پريد. او 109بار در مسابقات ملي گل زد و بالاي صد بار همين شادي را تكرار كرد. اگر طارمي جاي او بود احتمالا بعد از مدتي براي خوشحالي‌هاي بعد از گلش نويسنده و كارگردان هنري استخدام مي‌كرد!
سه- علي عليپور هرگز در هيچ باند و دسته‌اي قرار نگرفت و ساده و آرام كار خودش را كرد. مهدي طارمي اما عضو موثر يك باند مشخص در پرسپوليس بود كه گاهي به دو دستگي در تيم هم دامن مي‌زد. يك نكته جالب ديگر در مورد طارمي به تغيير نزديك‌ترين دوستانش در پرسپوليس طي چهار سال گذشته مربوط مي‌شود؛ او در آغاز حضورش در پرسپوليس با احمد نوراللهي دوست صميمي و هم‌خانه بود، بعد با حسين ماهيني قاطي شد، بعدتر به رامين رضاييان ميل كرد و با جدايي رامين، به محسن مسلمان چسبيد. مسيري كه طارمي طي اين سال‌ها در انتخاب نزديك‌ترين دوستش در پرسپوليس طي كرد، شايد فلسفه تغيير خلق‌وخو و چرايي سير قهقرايي او را روشن كند. در مورد عليپور اما رسانه‌ها كشف خاصي ندارند. او خودش است و خودش؛ نه كمتر و نه بيشتر.
چهار- در واو به واو حرف‌هايي كه طارمي طي اين چند سال زده، خصلت منت گذاشتن بر سر هوادار بيداد مي‌كرده است؛ از «مي‌خواهم بروم»هاي معروفش تا «من بزرگتر پرسپوليس هستم» و البته اين عادت آخر كه مدام مي‌گفت «بعد از 10سال قهرمان‌تان كرديم». قصه عليپور اما فرق دارد. شايد اين بازيكن براي رونمايي از جمله «آي لاو پرسپوليس» زمان طعنه‌آميزي برگزيده باشد، اما واقعا در اين چند سال چيزي جز اين از او ديده نشده است. عليپور مشكل خدمت سربازي دارد و چه بسا همين مساله در بزنگاه‌ها مي‌توانست مستمسكي براي اعمال فشار از سوي اين بازيكن و تهديد او براي جدايي از باشگاه باشد، اما او هرگز از اين حربه استفاده نكرد. بعد از داربي رفت كه بحث احتمال سرباز شدن عليپور و جدايي‌اش از تيم بين دو نيم‌فصل به ميان آمد، او به سرعت واكنش نشان داد و گفت: «تا سه سال ديگر معافيت تحصيلي دارم و در خدمت پرسپوليس هستم.»
پنج- عليپور در اين سال‌ها هميشه كمترين دستمزدها را در پرسپوليس گرفته است. قرارداد امسال او حتي به 400ميليون تومان هم نمي‌رسد. اين در حالي است كه مهدي طارمي فصل گذشته 950ميليون تومان با باشگاه قرارداد بست، يك ميليارد و 150ميليون از حسين هدايتي گرفت، پاداش آقاي گلي را هم دريافت كرد، تمرينات پيش‌فصل و سه هفته اول را نبود و راه به‌راه هم بابت ديركرد در پرداخت مطالبات اعتراض مي‌كرد.
