احمدزاده؛ بازیکن محبوب دیگری که از چشم برانکو افتاد

فرشاد احمدزاده در دو مقطع زمانی مجموعا 5 سال برای پرسپولیس توپ زده اما اینک در نقطه‌ای ایستاده که کمترین فاصله را تا خروج قطعی و همیشگی وی از این تیم دارد.در حد فاصل آن دو مقطع زمانی احمدزاده برای گذراندن خدمت سربازی‌اش دو سال هم به تراکتورسازی رفت و وقتی برگشت نسبت به مقطع نخست بازیکن کارآمدتری برای پرسپولیس جلوه کرد. او در آن سال‌ها به آرامی پخته شده و به دید و مهارتی رسیده بود که فقط عامل گذشت زمان نصیب ورزشکاران نخبه می کند. امروز و در فاصله 50 روز تا لیگ هجدهم به نظر می رسد که اگر هم بحث لژیونر شدن احمدزاده (که اواخر هفته پیش به نظر می آمد با الحاق وی به وروکلاو لهستان یک بحث قطعی و رویدادی تحقق یافته باشد) شکل نگیرد، او احتمالا جایی در جمع سرخ‌ها نخواهد داشت و این لیگ را باید در تیمی دیگر آغاز کند و اظهارات روز گذشته برانکو ایوانکوویچ دلالت مستقیم بر این موضوع دارد.

محبوبان دل
سرمربی کروات پرسپولیس به گونه‌ای ختم حضور مسلمان و احمدزاده را در جمع شاگردانش اعلام داشته و اگر مسلمان از آغاز هم بازیکن محبوبی نزد ایوانکوویچ نبود، احمدزاده مثل ربیع‌خواه و انصاری و تا حدی هم ماهینی و علیپور از محبوبان دل این مربی 64 ساله بوده و میزان این ارادت به حدی رسید که حتی در روزهای نداشتن یک مدافع چپ سالم و آماده فرشاد احمدزاده را که واقعا برای این پست به خاطر الزام‌های دفاعی و ضروریات فیزیکی‌اش گزینه‌ای نامناسب بود، به این منطقه گسیل می‌کرد و حتی بعدا از او به تعریف و تمجید هم می‌پرداخت!

خالق گل‌های قشنگ
احمدزاده البته سهم بلیغ خود را در اوجگیری دو سه سال اخیر سرخ‌های ایفا کرد و با آن قد 73/1 متری حتی با ضربات سر هم گل‌های قشنگ زد و پاس‌ها و سانترهای پای چپش فقط از ارسال‌های محسن مسلمان قدری ضعیف‌تر بود وگرنه گره‌های کار قرمزها را در بسیاری از روزها گشود و با گلزنی‌ها و گلسازی‌های او بود که پرسپولیس فهمید حتی بعد از رفتن طارمی و رضاییان هم نزول نخواهد کرد و همیشه کسی هست تا پیام‌آور پیروزی باشد.

با کدامین جانشین‌ها؟
حالا که راه‌های حضور مجدد در پرسپولیس به سوی احمدزاده مسدودتر از هر زمانی نشان می‌دهد، ادوات این تیم برای پر کردن جای خالی احمدزاده و مسلمان کدامین هستند و تا چه میزان می‌توان به آنها امیدوارانه نگریست. امیری، عالیشاه و در ابعادی پایین‌تر رسن و نعمتی هر یک گزینه‌هایی برای پر کردن جای دو فرد فوق هستند اما اگر فقط تکنیک فردی و مهارت فنی مبنا گذاشته شود، تنها از امیری و عالیشاه می‌توان انتظار جانشین شدن برای جداشده‌های سرخ را داشت و تازه این در حالی است که عالیشاه هم یک نقطه امیدواری صددرصد به نظر نمی‌رسد و باید چند ماه بگذرد تا مشخص شود زیر پای او محکم است یا به حضور و کاری بس طولانی‌تر برای بازگشت به اوج نیاز دارد.

خبری از سروش هم نیست
احمدزاده کجای راه را اشتباه رفت که از مرتبه و منزلت بازیکن محبوب برانکو به درجه و رتبه بازیکن مازاد تنزل کرد. این را به آگاهان و افراد نزدیک به برانکو و این بازیکن می‌سپاریم و فقط گوشزد می‌کنیم بازنده این جریانات نه فقط بازیکن احتمالا «قدر ناشناس» بلکه تیم پرسپولیس هم هست زیرا در فصلی که هنوز هم نمی‌تواند به سبب حکم تنبیهی فیفا خرید کند اضافه بر محسن مسلمان، فرشاد احمدزاده را هم از دست می‌دهد و آن هم در شرایطی که بازگشت سروش رفیعی به جمع سرخ‌ها نیز به ر غم حضور ناموفق او در الخور قطر از یک احتمال ضعیف فراتر نمی‌رود.

این داستان تازه‌ای نیست اما...
برانکو سابقه کنار گذاشتن خانزاده، صادقیان و البته طارمی و رضاییان را هم دارد و در نتیجه قصه فعلی برای او داستان تازه‌ای نیست اما برای پرسپولیس که طی این سال‌ها به جای پروارتر شدن نحیف‌تر می‌شود، این واقعه رویداد مثبت و مناسبی نیست زیرا برانکو فقط با حرف و وعده نمی‌تواند نوید ادامه حاکمیت تیمی را بدهد که بال‌های پروازش کمی تا قسمتی و هراز چندگاه قدری بیشتر از گذشته، چیده شده است و هر چند ماه یک بار، محبوب دیگری از چشم پروفسور می‌افتد.