تقریباً دو هفته پیش بود که در خبرها اعلام شد رایتل به عنوان اسپانسر رسمی باشگاه فوتبال استقلال انتخاب شده است. پس از آن باشگاه استقلال نیز در سامانه کدال، جزئیات قرارداد با رایتل را منتشر کرد. البته در همان زمان مدیرعامل استقلال اشاره دقیقی به رقم قرارداد نکرد و اعلام کرد که مشارکت و استقبال هواداران می‌تواند بر روی این رقم تأثیر داشته باشد. با این حال، حداقل رقم قرارداد اسپانسرینگ ۹۰ میلیارد تومان اعلام شد.
پس از آنکه در قرارداد رسمی اسپانسرینگ به رقم دقیق اشاره نشد، برخی از گمانه‌زنی‌ها خبر از رقم ۱۵۰ میلیارد تومان می‌دادند و برخی دیگر اذعان داشتند که بر روی رقم ۱۲۰ میلیارد تومان توافق حاصل شده است. با این وجود، پس از بالا گرفتن شایعات، باشگاه استقلال با انتشار قرارداد خود با رایتل، اعلام کرد که کف مبلغ توافق شده ۹۰ میلیارد تومان است.
آیا رایتل اصلاً بودجه‌ای برای اسپانسرینگ استقلال دارد؟
براساس اسناد ارائه شده و موجود میزان سود خالص رایتل در سال ۱۴۰۱ چیزی در حدود ۲۰ میلیارد تومان بوده است و این رقم حتی کمتر از یک چهارم مبلغ قراردادی است که این اپراتور ارتباطی با استقلال به توافق رسیده است. همین نقطه، اولین تلنگری است که زده می‌شود مبنی بر اینکه رایتل چگونه تصمیم دارد از عهده ۹۰ میلیارد تومان برآید. اما این همه ماجرا نیست.
فارغ از سال مالی ۱۴۰۱ که برای رایتل چندان پرفروغ نبود، به نظر نمی‌رسد که آینده روشنی در سال ۱۴۰۲ هم پیش روی این شرکت باشد. چراکه همین چند ماه پیش بود که خبری مبنی بر این موضوع به گوش رسید که با ادامه‌داشتن وضعیت فیلترینگ اینترنت در کشور، اپراتور رایتل ورشکست خواهد شد. این نشان می‌دهد که وضعیت مالی این شرکت در سطحی نیست که بتواند از پس چنین هزینه هنگفتی برآید.
سوالی که مطرح می‌شود اینست که آیا رایتل به خودی خود، بودجه‌ای برای تأمین این هزینه اسپانسرینگ دارد یا خیر؟ پاسخ این سوال تقریباً با اطمینان خوبی منفی است. در پس این سوال، پرسش دیگری مطرح می‌شود که پس با این تفاسیر چه نهاد، سازمان و حتی اشخاصی باید تاوان این قرارداد و هزینه کلان آن را بدهند؟ متأسفانه اینجاست که دیوار کوتاه فرهنگیان و بازنشستگان و در پشت آن سرمایه سازمان تأمین اجتماعی خودی نشان می‌دهد.
واضح است که رایتل بر پایه سود و سرمایه خود قادر به پرداخت حداقل ۹۰ میلیارد تومان به باشگاه استقلال نیست و به ناچار باید دست به سوی سازمان تأمین اجتماعی دراز کند. در آن طرف ماجرا هم که تأمین اجتماعی هیچ برنامه خاصی برای پرداخت این هزینه نداشته، احتمالا یک بار دیگر باید به سراغ سرمایه قشر بازنشسته و فرهنگی برود که در سنین میانسالی و پیری بر روی دارایی خود که در اختیار این سازمان است، حساب باز کرده‌اند.
حال باید دید که در نهایت، سرانجام این قرارداد به کجا خواهد رسید و اپراتور رایتل از چه منبع مالی امکان پرداخت این هزینه را خواهد داشت و آیا اصلاً این قرارداد به سرانجام خواهد رسید یا به‌دلیل عدم تأمین بودجه، فسخ خواهد شد.
انتهای پیام/
