بازی دو ملی‌پوش فوتبال ایران با نماینده «صهیونیست‌ها» در لیگ اروپا به
جماعت فوتبالی شوک وارد کرد؛ رسانه‌های مجازی پنجشنبه‌شب چند ساعت قبل از
برگزاری مسابقه، وقتی ترکیب تیم پانیونیوس یونان برای بازی با تیم مکابی
صهیونیست‌ها منتشر شد با تعجب از حضور مسعود شجاعی و احسان حاج‌صفی در
ترکیب اولیه نماینده یونانی‌ها خبر دادند؛ چند ساعت بعد عکس «مچ‌بند» منقش
به پرچم ایران در دستان این دو بازیکن برای «تلطیف» فضا آمد اما کم‌کم صدای
اعتراض در فضای مجازی بلند شد.
مطالبه «محرومیت» ابدی این دو بازیکن از تیم‌ملی که به از دست رفتن جام‌جهانی برای آنها منجر می‌شود از همان بامداد جمعه در فضای مجازی مطرح شد. برای همین برخی «دوستان» فوتبالیست این دو بازیکن در صفحات شخصی از خدمات سابق آنها دفاع کردند؛ اتفاقی که غیرمنتظره هم نبود. احتمال تصمیمی که منجر به حذف شجاعی و حاج‌صفی از تیم‌ملی شود باعث شد از علی کریمی و فرهاد مجیدی گرفته تا برخی ملی‌پوشان فعلی، بازی مقابل نماینده صهیونیست‌ها را جزء وظایف «حرفهای» آنها معرفی کنند و هرگونه برخورد را «غیرمنصفانه» بدانند.
از طرف دیگر مصطفی هاشمی‌طبا، از مدیران ورزشی باسابقه دولت سازندگی و اصلاحات با اعتراض به اقدام این دو فوتبالیست گفت: «این دو ورزشکار نباید بازی می‌کردند؛ آنها می‌توانستند در قراردادشان این بند را بیاورند که اختیار دارند در دو، سه بازی به میدان نروند. این موضوع باید در قراردادشان پیش‌بینی می‌شد و آنها باید در زمان نوشتن قرارداد راهنمایی می‌شدند.» او البته تاکید کرده است: «همین که مردم این موضوع را تقبیح کردند کافی است و فدراسیون بهتر است عکس‌العملی نشان ندهد.» حتی علی مطهری، نایب‌رئیس مجلس نیز واکنش منفی نشان داد.
بحث‌ها درباره اینکه با اقدام اشتباه شجاعی و حاج‌صفی قبح به رسمیت نشناختن «صهیونیست‌ها» ریخت و باید با این تابوشکنی خطرناک به‌سختی مقابله کرد، ادامه دارد. بسیاری هم قراردادهای قبلی لژیونرهای سابق ایران در اروپا را شاهد مثال می‌گیرند و می‌گویند شجاعی و حاج‌صفی نه به‌خاطر بازی 90 دقیقه‌ای بلکه به‌خاطر عدم توجه به مفاد قراردادشان باید تنبیه شوند. سوال اساسی دیگر آن است که برخورد احتمالی با شجاعی و حاج‌صفی آیا جبران‌کننده حقیقی این تابوشکنی خواهد بود؟ جواب اولیه این است که خیر، اما سکوت برابر «خطای عمدی» آنها هم معنی خوبی ندارد. تا اینجای کار معلوم است باید در مقابل حرکتی که منجر به توییت حمایتی وزارت خارجه اسرائیل شد واکنشی داشت، این درست که قرار نیست با شلوغ‌کاری و تنبیه سنگین این فوتبالیست‌ها دل‌مان خنک شود اما «90 دقیقه» بازی با «70 سال» آدم‌کشی باید کمی «هزینه» شخصی برای آنها داشته باشد.
مهم‌تر از هزینه شخصی اما ترمیم زخمی است که بر دل نشسته، این زخم «حرفهای» است و باید برایش علاج «خوبی» پیدا کرد، صهیونیست‌ها آنقدر از پیکر جهان اسلام خون مکیدند که هرگونه تابوشکنی درمورد آنها حساسیت دارد، به همین دلیل روز گذشته مهدی طارمی، مهاجم تیم‌ملی ایران که آخرین گل تیم‌ملی در بازی صعود به جام‌جهانی را زد، در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام و توییتر نوشت: «امام خامنه‌ای: اسرائیل بیست‌وپنج سال آینده را نخواهد دید.»
این واکنش طارمی به ماجراهای اخیر یک التیام بزرگ بر درد «بی‌دردی» آن دو فوتبالیست محترم بود. شجاعی چندماه پیش در مصاحبه‌ای با یک خبرنگار خارج‌نشین گفته بود دغدغه زیادی درباره «کودکان» و «زنان آسیب‌دیده» دارد اما در عمل نتوانست حامی میلیون‌ها زن و کودک قتل‌عام‌شده توسط صهیونیست‌ها باشد؛ دقیقا مثل بازی آخر تیم‌ملی با ازبکستان در تهران. ایران نیمه اول را یک بر صفر برده بود، اما همه نگران سرنوشت بازی بودند چون فقط یک گل حریف باعث می‌شد داستان صعود به جام‌جهانی دوباره به روزهای آخر کشیده شود. چند دقیقه بعد از شروع نیمه دوم یک پنالتی به سود ایران گرفته شد اما مسعود شجاعی توپ را گل نکرد و نگرانی‌ها بیشتر شد؛ دقایقی بعد مهدی طارمی گلی برای ایران به ثمر رساند که خیال همه را راحت کرد و «درد» آن پنالتی از دست‌رفته را التیام بخشید.
حالا در حالی که شجاعی برخلاف حرفهای تند و تیزش علیه بی‌عدالتی در جهان با نماد «جنایت» در دنیا «بازی» کرد، طارمی وعده «محو اسرائیل» را بلند اعلام کرد، او بازهم نشان داد آقای «گل» است، او ملاحظات صنفی و دوستانه را خوب می‌داند و به دوستانش یادآوری کرد در تیم‌ملی چه کشوری و با پول چه مردمی فوتبالیست شده‌اند.
طارمی بارها با نشان دادن عکس شهدای مدافع حرم پس از گل زدن نشان داد
چقدر مواضع انسانی و ارزشی برای او دارای اهمیت است و این مهم را اثبات کرد
که طارمی فراتر از یک فوتبالیست معمولی است.
دمت گرم آقای گل!
