صف طولانی هافبک دفاعی در استقلال

داشتن بازیکنان پر تعداد در یک تیم موهبتی بزرگ محسوب می‌شود اما گاهی تعدد بازیکنان در یک پست ممکن است مصائبی را برای سرمربی یک تیم ایجاد کند. نمونه‌اش پست هافبک دفاعی استقلال که چهار بازیکن مطرح را در خود می‌بیند و مشخص نیست سرمربی آبی‌ها چطور می‌خواهد بازی‌ها را میان این چهار بازیکن تقسیم کند. در حالی که وضعیت در پست دفاع چپ استقلال نامشخص است و تا به امروز فقط حضور میلاد زکی‌پور قطعی شده و گزینه دیگری هنوز برای این پست معرفی نشده اما در نقطه‌ای که نیاز چندانی به در اختیار داشتن این تعداد بازیکن نبود استقلال به جذب چهار هافبک دفاعی متمرکز اقدام کرده است. امید ابراهیمی، امید نورافکن، فرشید باقری و روزبه چشمی چهار بازیکنی هستند که در استقلال فصل هفدهم دیده خواهند شد.

بازیکنانی که همگی قابلیت بازی در پست هافبک دفاعی را دارند و نه پست دیگری. حضور این تعداد هافبک دفاعی منصوریان را مجبور می‌کند تا غالبا با روش 2 هافبک دفاعی بازی کند. به طور قطع تمرکز بیشتر منصوریان روی سیستم 1-3-2-4 خواهد بود چرا که اگر هر روش دیگری را انتخاب کند آنگاه مجبور می‌شود 3 هافبک دفاعی را از ترکیب اصلی تیمش بیرون بگذارد که این تصمیم حاشیه‌هایی را در درازمدت برای استقلال ایجاد خواهد کرد. از سویی استقلال در پست‌های هجومی هم آنقدر بازیکن دارد که ممکن است با انتخاب روش دو هافبک دفاعی تعداد زیادی از آنها از ترکیب اصلی بیرون بمانند. به این اسامی نگاه کنید؛ خسرو حیدری، فرشید اسماعیلی، محسن کریمی، جابر انصاری، حسن بیت سعید، مجتبی حقدوست، علی قربانی و سجاد شهباززاده. به این اسامی باید قائدی و چند جوان دیگر را نیز افزود. همه این بازیکنان به نوعی مدعی بازی کردن در ترکیب استقلال هستند و نیمکت‌نشین کردن آنها ساده نیست. این وضعیت می‌طلبد که سرمربی استقلال با سیاستمداری و آینده‌نگری ویژه‌ای به استقبال لیگ جدید برود و از ترفند‌هایی برای میدان دادن به بازیکنان استفاده کند که این ذهنیت برای بازیکنان پیش نیاید که هیچ جایگاهی در تفکرات سرمربی خود ندارند. به یاد می‌آوریم فصل دوازدهم را که استقلال همین وضعیت را داشت.

در آن فصل امیر قلعه‌نویی همزمان بازیکنانی همچون جباری، زندی، جانواریو و توزی را در پست هافبک هجومی در اختیار داشت اما این بازیکنان وقتی دیدند سرمربی استقلال تمایل بیشتری به جباری دارد خود آرام آرام از استقلال جدا شدند و به دلایل گوناگون این تیم را ترک کردند. آن فصل امیر قلعه‌نویی خیلی زود به هم پست‌های جباری فهماند که برای ورود به ترکیب اصلی باید با جباری مبارزه کنند و این بازیکن انتخاب اول اوست که این دیدگاه موجب قطع همکاری همه هم پست‌های جباری با استقلال شد. در فصل هفدهم هم ممکن است چنین اتفاقاتی رخ دهد و در نقل و انتقالات میان فصل شاهد جدایی برخی از هافبک دفاعی‌ها و حتی هافبک‌های هجومی باشیم.

البته سیاستمداری منصوریان می‌تواند به تداوم حضور این بازیکنان و حفظ آنها تا آخر فصل کمک کند تا استقلال زمانی که وارد بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا می‌شود از این ویژگی بهره بگیرد چرا که در کوران سخت بازی‌های بین‌المللی و هفته‌های پایانی لیگ بی‌شک این تعدد بازیکن به کار استقلال خواهد آمد و محرومیت‌ها، مصدومیت‌ها و شکست‌ها و پیروزها تاثیر مستقیم در انتخاب روش بازی و بازیکنان خواهد داشت. در واقع تراکم جمعیت در پست‌های هافبک دفاعی و هافبک هجومی و خط حمله استقلال شاید در هفته‌های آغازین لیگ مشکلاتی را برای منصوریان ایجاد کند و با غر و لند‌هایی از سوی بازیکنان مواجه شود اما در نیمه دوم سال و روزهای پایانی لیگ هفدهم این تعدد بازیکن کاملا به مدد استقلال خواهد آمد اما مساله اساسی این است که منصوریان قابلیت حفظ بازیکنان را تا پایان لیگ داشته باشد و تصمیم‌هایی کاملا حیاتی را که منجر به تامین رضایت همه بازیکنان شود اتخاذ کند تا هوای رفتن به سر آنها نزند.