پرسپولیس که مقتدرانه قهرمان لیگ برتر شد با وجود اینکه به عنوان تیم دوم به مرحله یک هشتم نهایی رفت اما بدون شک پرامیدترین نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیاست چرا که بنیه فنی این تیم این موضوع را به خوبی نشان می‌دهد. داشتن حدود 8 ملی‌پوش و حضور بازیکنانی که در قواره‌های ملی‌پوش شدن هستند، در کنار مربی کارنامه‌داری همچون برانکو ایوانکوویچ این قضیه را به اثبات می‌رساند که حداقل روی کاغذ پرسپولیس شانس بیشتری در آسیا خواهد داشت. البته این تیم یک حریف داخلی و درونی دارد و آن هم مشکلات مالی است که مدت‌هاست گریبان این تیم را گرفته است. پرسپولیسی‌ها حدود 70 درصد از قراردادشان را دریافت کردند و این در حالی است که لیگ به پایان رسیده هر چند که با رفع انسداد حساب درآمدهای باشگاه پرسپولیس می‌توان امید داشت طی روزهای آینده پرسپولیسی‌ها به بخشی از پولشان خواهند رسید.
از طرفی قول‌هایی البته به صورت شفاهی به بازیکنان و مربیان پرسپولیس بابت قهرمانی در لیگ برتر و صعود به مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیا داده شده بود که تا این لحظه به این قول‌ها جامه عمل پوشانده نشده و بازیکنان و مربیان پرسپولیس به پاداش‌ها هم نرسیدند. این موضوع را در نظر داشته باشید که تیمی مثل الهلال عربستان که قهرمان لیگ این کشور شده و 2 بار با پرسپولیس مساوی کرد بابت قهرمانی در عربستان نفری 120هزار دلار پاداش گرفتند و شاید خیال خامی باشد که تیم‌های ایرانی در این شرایط نابرابر بتوانند از سد این تیم‌ها بگذرند اما اگر هم چنین اتفاقی رخ دهد، بیشتر به دلیل تعصب و غیرت ایرانی است که گاهی در مسابقات جواب می‌دهد و گاهی هم جواب نمی‌دهد. پرسپولیس تیمی است که بعد از 9 سال قهرمان لیگ برتر شد اما بازیکنانش با وجود تلاشی که در تمرینات و بازی‌ها به خرج داده و می‌دهند موفق به گرفتن پاداش‌هایشان نشدند. مقایسه تیم‌های ایرانی با تیم‌های حوزه خلیج فارس نشاندهنده این است که شاید نیروی انسانی در کسب موفقیت تاثیر زیادی داشته باشد اما به هر حال شارژ روحی همین نیروی انسانی می‌تواند در خیلی از موارد ضامن موفقیت باشد.
استقلال خوزستان دیگر نماینده ایران در آسیا هم این روزها درگیر بی‌پولی و اعتصاب بازیکنانش است و در این فصل بارها و بارها درگیر مشکلات مالی شدند. این تیم نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیاست و وقتی می‌بینیم الهلال عربستان حریف این تیم چه بذل و بخششی برای بازیکنانش می‌کند، آنگاه متوجه می‌شویم که جدال این دو تیم به واقع جدال مسلسل با تفنگ بادی است. متاسفانه از سال 1991 که آخرین قهرمانی تیم‌های ایرانی در مسابقات معتبر آسیایی به دست آمد دیگر شاهد چنین شرایطی نبودیم و آن هم به این دلیل است که در بحث سخت‌افزاری و نرم‌افزاری در حال درجا زدن هستیم. با یک نگاه ساده می‌توان به این نتیجه رسید که فوتبال ما حداقل به جز نیروی انسانی 2 دهه از فوتبال حاشیه خلیج فارس عقب‌تر است.
می‌بینیم که تیم‌های ایرانی بعد از قهرمانی مشکلات‌شان تازه شروع می‌شود. استقلال خوزستان فصل گذشته قهرمان ایران شد اما یک فصل تمام را در بی‌پولی سپری کرد یا حالا که نفت تهران قهرمان جام حذفی ایران شده نه باشگاه دارد و نه مدیر و نه بازیکن و این در حالی است که 13 بازیکن این تیم هم قراردادشان به پایان رسیده است. این عقب بودن باشگاه‌های ایرانی به واقع یک امتیاز منفی برای آنها خواهد بود چرا که تمام اتفاقات فوتبال در زمین سبز رقم نمی‌خورد. پرسپولیس قهرمان ایران شده اما هر روز می‌بینیم صحبت از جدایی ستاره‌های این تیم است و هر بار نام یک تیم مقابل ستاره‌های پرسپولیس مثل طارمی و رفیعی قرار می‌گیرد.یا در استقلال تهران هنوز وضعیت بازیکنانی مثل کاوه رضایی، امید ابراهیمی و ... نامشخص است. موضوع تاسف‌آورتر اینکه خود مربیان هم از وضعیت فصل بعدشان اطمینان ندارند.
مدیریت با پول‌های دولتی یا از جیب مردم قطعا راهی بهتر از این نخواهد داشت که تیم‌ها، بازیکنان و مربیان در بلاتکلیفی محض قرار بگیرند. 3 تیم ایرانی هفته آینده مهمترین بازی‌های فصل‌شان را سپری خواهند کرد. پرسپولیسی‌ها طبق اعلام مدیران باشگاه 70 درصد پول گرفتند و هنوز پاداش قهرمانی و صعود به مرحله بعد را نگرفتند تا حداقل با شارژ روحی به مصاف حریف قدرتمند قطری بروند. همین تیم لخویا بازیکنی مثل یوسف المساکینی الجزایری را دارد که هزینه زیادی برای آن صرف شده تا با 24 گل آقای گل لیگ قطر باشد. یا اینکه نام تی هی کره‌ای که کاندیدای بهترین بازیکن لیگ ستارگان شده و برای رسیدن به این عنوان باید با ژاوی معروف رقابت کند از جمله بازیکنان مطرحی هستند که شاید پول هر کدام از آنها هزینه یک فصل پرسپولیس باشد.
