سرمایه استقلال در گاوصندوق نیست

جوانگرایی اما نباید فقط این ‌روزهای استقلال را بسازد. مساله کلیدی‌تر فرداست و مدت قراردادهای این بازیکنانی که استقلال به میدان می‌فرستد. استقلال پای بازیکنان جوانش ایستاده، برای آنها فرصتی بزرگ ساخته اما اگر در آینده آنها نتوانند منافع فنی و اقتصادی برای استقلال پدید آورند، این همه سر و صدای جوانگرایی به جریانی زودگذر و بیهوده تبدیل می‌شود.

یک مثال پیش روی ماست؛ روزبه چشمی که استقلال برای دریافت رضایتنامه او ۳۷۰ میلیون به باشگاه صبای قم پرداخت کرد و حالا استقلال روزبه را دودستی تقدیم همان صبا کرده است. سوء‌مدیریت در استقلال که منجر به ممنوعیت نقل و انتقالات شد، چشمی را از استقلال دور کرد. چشمی تازه بعد از مصدومیت می‌توانست بهترین دوران فوتبالش را در استقلال سپری کند اما باید به صبا برود. این یک زیان فنی و اقتصادی بزرگ برای باشگاه استقلال است. تیم‌های ایرانی در مقابل چنین زیان‌‌هایی اغلب ملالی ندارند.

استقلال بازیکنان جوانی دارد که برخی از آنها مثل امید نورافکن مدت قراردادشان تا پایان همین فصل است و یا چند بازیکن جوان دیگرش تا پایان فصل آینده قرارداد دارند. این بدترین خبر برای استقلال است. تصور کنید استقلال در پایان فصل نتواند با امید نورافکن قرارداد بلندمدتی را تمدید کند. اگر چنین شود، از این همه سروصدای جوانگرایی چه منفعتی برای این باشگاه باقی می‌ماند؟ سرمایه استقلال نه در گاوصندوق است و نه در بانک. سرمایه استقلال بدون این تضمین که فردا هم متعلق به استقلال باشد، در حال خرج شدن است.

از باشگاه استقلال دور شویم و به باشگاه روستوف برویم. سعید عزت‌الهی در همین فصل جایی در خط میانی روستوف پیدا نکرد. قرارداد او در نیم‌فصل تمام شده بود و روستوف در یک سال اخیر کمترین فرصت را برای بازی به او داد. سعید حاضر نمی‌شد قراردادش را تمدید کند و روستوف هم به بازیکن جوانی که قرارداد بلند مدت ندارد، فرصت درخشیدن نمی‌داد. همین سیاست روستوف باعث شد تا سعید در نقل و انتقالات زمستانی تیم تازه‌ای پیدا نکند و در آخرین روزها مجبور به امضای قرارداد ۵/۲ ساله با روستوف شود. روستوف سعید را نیم‌فصل به آنژی ماخاچ قلعه قرض داد و در پایان فصل اگر سعید را بخواهند به روستوف برگردانند، احتمالا نیم‌فصل به مدت قراردادش با روستوف می‌افزایند تا او دوباره پیراهن روستوف را بپوشد.

اگرچه شاید رفتار و منش روستوف را که سختگیرانه یا بی‌رحمانه است، نپسندیم اما این نمونه‌ای از رفتار باشگاه‌ها با بازیکنان جوان است. آنها هیچ‌گاه از منافع مالی بزرگی که با جوان‌ها به دست می‌آورند، نمی‌گذرند و اهداف تجاری و مالی‌شان حتی از نتایج بازی‌ها حیاتی‌تر است.