استقلال اکنون با 25 امتیاز در رتبه ششم جدول قرار دارد و فاصله‌اش با پرسپولیس صدرنشین 10 امتیاز است.
۰۳:۳۵ - ۰۲ بهمن ۱۳۹۵
وانانیوز| 
نگاهی به وضعیت مشابه آبی‌ها تا پایان هفته هفدهم فصل پانزدهم اما تفاوتی بزرگ را برابرمان قرار می‌دهد. استقلال آن روزها حال و هوایی به مراتب بهتر از استقلال این فصل داشت. فصل قبل که پرویز مظلومی تحت عنوان سرمربی روی نیمکت آبی‌ها می‌نشست، استقلال بعد از پایان هفته هفدهم صدرنشین بود. استقلال مظلومی در فصل پانزدهم درست شرایطی مشابه آنچه پرسپولیس دارد، داشت. تیمی دست نیافتنی، مدعی قهرمانی و با نتایجی کاملا امیدوار کنند. حال چرا آن استقلال به‌رغم تمام شایستگی‌هایش قهرمان نشد، پرسشی است که باید شخص مظلومی به آن پاسخ دهد اما قیاس این دو استقلال نشان می‌دهد که منصوریان و شاگردانش عملکرد خوبی در استقلال نداشته‌اند و اگر به همین منوال ادامه دهند، جای هیچ دفاعی را باقی نمی‌گذارند.
نگاهی به وضعیت مشابه آبی‌ها تا پایان هفته هفدهم فصل پانزدهم اما تفاوتی بزرگ را برابرمان قرار می‌دهد. استقلال آن روزها حال و هوایی به مراتب بهتر از استقلال این فصل داشت. فصل قبل که پرویز مظلومی تحت عنوان سرمربی روی نیمکت آبی‌ها می‌نشست، استقلال بعد از پایان هفته هفدهم صدرنشین بود. استقلال مظلومی در فصل پانزدهم درست شرایطی مشابه آنچه پرسپولیس دارد، داشت. تیمی دست نیافتنی، مدعی قهرمانی و با نتایجی کاملا امیدوار کنند. حال چرا آن استقلال به‌رغم تمام شایستگی‌هایش قهرمان نشد، پرسشی است که باید شخص مظلومی به آن پاسخ دهد اما قیاس این دو استقلال نشان می‌دهد که منصوریان و شاگردانش عملکرد خوبی در استقلال نداشته‌اند و اگر به همین منوال ادامه دهند، جای هیچ دفاعی را باقی نمی‌گذارند.می خواهیم برگردیم به فصل پیش، آن روزها که استقلال چشم و چراغ لیگ بود (حال بماند که در نهایت قافیه را باخت و قهرمان نشد) اما لااقلش یاس و ناامیدی هفته‌ها مانده به پایان لیگ اردوگاه آبی را فرا نگرفته بود و استقلال تا هفته هفدهم در صدرجدول قرار داشتند. تیمی که در فاز هجومی چنان هماهنگ و امیدوارکننده کار می‌کرد که 28 بار موفق به گلزنی شده بود. آماری که همین حالا هیچ یک از تیم‌های مدعی ندارند.
پرسپولیس به رغم صدرنشینی‌اش 22 بار بیشتر موفق به گلزنی نشده، تراکتور هم که بهترین تیم هجومی این فصل محسوب می‌شود تا پایان همین هفته 27 گل زده که این آمار جایگاه بسیار ایده‌آل تیم فصل پیش مظلومی را نشان می‌دهد. شاید تنها نقطه ناامیدی فصل پانزدهم تاکتیک‌های ناهماهنگ دفاعی استقلال بود که تا پایان هفته هفدهم 15 بار دروازه خود را به روی مهاجمان حریف باز شده دیده بودند.
البته همین آمار هم در قیاس با وضعیت دفاعی استقلال این فصل بسیار بهتر است. استقلالی که منصوریان ساخته درتعداد بازی‌های مشابه 16گل خورده است. گرچه مساله فقط تعداد گل‌های زده و خورده نیست. باخت‌های استقلال فصل پیش نیزتا پایان هفته هفدهم از عدد یک تجاوز نکرد و آبی‌ها فقط یک بار بازنده بودند اما استقلال منصوریان تا پایان هفته هفدهم چهار بار باخته است. عددی که افت و تنزل فاحش آبی‌ها را در فصل جاری به وضوح نشان می‌دهد. اگر ملاک را این قیاس قرار دهیم قطعا به این نتیجه می‌رسیم که منصوریان هرگز نتوانسته تیم قابل توجهی بسازد و در راه سازماندهی استقلال ناکام بوده است.
گرچه تعابیر متفاوتی از این استقلال می‌شود و حتی بارها از زبان خود منصوریان و حتی همکارانش شنیده‌ایم که تیم رو به جوانگرایی آورده و استقلال به اصطلاح در مسیر پوست اندازی است اما به واقع اینها یک مشت توجیه و امیدواری واهی است و آنچه باعث امیدواری می‌شود همین اعداد و ارقامی است که به دست می‌آید نه جوانگرایی‌های بی حساب که استقلال را تا این نقطه در سراشیبی قرارداده است.
جوانگرایی هم یک اصولی دارد که باید مرحله به مرحله انجام شود و استقلال به واسطه حساسیتی که در جامعه نزد هوادارانش دارد، نباید طوری سیاستگذاری و مدیریت شود که چهار فصل در حسرت قهرمانی باشد. مدیرانی که ابتدای این فصل رای به جدایی مظلومی دادند ومنصوریان را برگزیدند با دیدن این آمار بجا مانده چطور می‌توانند از انتخاب خود دفاع کنند؟ آیا اساسا آنها وضعیتی که در استقلال رقم خورد را گردن می‌گیرند یا اگر امروز از افتخاری و همکارانش درباره چرایی سقوط استقلال سوال کنیم هر یک تقصیر را به گردن دیگری می‌اندازند؟ افتخاری که عادت دارد مسبب تمام بدبختی‌های استقلال را مدیران سابق بداند.
او بارها در مصاحبه‌هایش وقتی با پرسش‌هایی درباره مشکلات فنی و مالی استقلال مواجه شده مدیران سابق را عامل این علت دانسته درحالی که این اظهارات اوج ناتوانی یک مدیر است و اگربه واقع افتخاری نمی‌توانست از پس استقلال برآید یا تصمیم‌های قاطعانه‌ای بگیرد هیچ گاه نباید پایش را وارد دایره مدیریت باشگاه استقلال می‌کرد. جان کلام اینکه از استقلال فصل جاری انتظار می‌رفت اگر نمی‌تواند به دلیل حضورمنصوریان نه چندان با تجربه روی نیمکتش به قهرمانی برسد اما خود را در میان مدعیان قهرمانی حفظ کند.
کاری که ذوب‌آهن توانسته با یک مربی گمنام و مشتی بازیکن جوان انجام دهد. حتی تیم پیکان هم که همواره مدعی سقوط به دسته پایین‌تر بود نیز وضعیت بهتری در مقایسه با استقلال دارد و نفت تهران نیز با وجود اینکه کار تدارک برای حضور در لیگ را بسیار دیر آغاز کرد اما در جدول رتبه بهتری نسبت به تیم منصوریان دارد و حتی تا فینال جام حذفی هم جلو رفته و بعید نیست که در این جام هم قهرمان شود.
استقلال اما جام حذفی را هم که یک سوپاپ اطمینان محسوب می‌شد به سادگی از کف داد و کارش به جایی رسیده که برای تصاحب سهمیه لیگ قهرمانان آسیای فصل آتی باید دل خوش به شگفتی‌ها و اتفاقاتی باشد که بعید است رخ دهد. استقلال در حالی به سمت تاریکی می‌رود که پرهزینه ترین تیم لیگ بود. تیمی که در نقل و انتقالات پیش فصل همه خواسته‌هایش برآورده شد. حتی در نقل و انتقالات میان فصل هم استقلالی‌ها با خرید آندو و جباروف هزینه‌های بسیاری کردند تا فاصله شان در جدول پرهزینه ترین تیم‌های لیگ با رقبا فزونی بگیرد.
منبع: روزنامه ایران
لینک کپی شد
گزارش خطا
آهن ملل
ارسال نظر
جدیدترین اخبار
دیگران چه می‌خوانند؟
برچسب های منتخب
پرطرفدارترین
