افتخاری خیلی ساده بیان کرد: «مبلغ توافق هم ۵۰۰ هزار دلار است که ۱۵۰
هزار دلار برای نیم فصل امسال و ۳۵۰ هزار دلار هم برای فصل آینده خواهد
بود.»
گزینه هایی نیز در قرارداد ایشان قرار گرفته از جمله پاداش برای زدن ۱۰ گل و دو بار سفر به کشورش در سال با هزینه باشگاه» می توان از کاماتی مثل ترکمنچای استفاده کرد و نوشت قرارداد استقلال با جبارف با آپشن هایی اعلام شده و البته اعلام نشده قرارداد ترکمنچای محسوب می شود اما واقعیت این است که باشگاه بزرگ بازیکن بزرگ لازم دارد و جبارف اگرچه جوان گرایی نیست، اگرچه آینده ای برای استقلال ندارد و استراتژی هایی شبیه به استراتژی های پرسپولیس و ذوب آهن و ... ندارد اما به خودی خود می تواند خرید خوب و کارنامه داری محسوب شود.
حرف اما اینجاست:
جبارف که جزو گرانترین بازیکنان تاریخ باشگاه استقلال محسوب می شود هزینه
های استقلال را باز هم بالاتر از ابتدای فصل برد و به این ترتیب آنچه در
زیر مجموعه آقای افتخاری رخ می دهد با شعارهایی که او و افشارزاده را برای
کم کردن هزینه ها به استقلال آوردند و نسبت به قبل انتقادات زیادی را مطرح
کردند کاملا منافات دارد.
روزی که علی فتح الله زاده برکنار شد خادم و گودرزی هزینه ۲۴ میلیاردی استقلال را با هفت ملی پوش و حضور در دو جام ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ به صورت توامان و در یک سال بسیار گران خواندند و بریز و بپاش را دلیل اصلی کنار گذاشتن مدیر قبلی نامیدند و با افشای قراردادها سعی کردند دو مدیر استقلال و پرسپولیس را کنار بگذارند و موفق هم بودند اما سال بعد از آن افشارزاده اعلام کرد بودجه استقلال ۳۵ میلیارد تومان خواهد بود و پس از آن هر سال این باشگاه گران ترین فصل نقل و انتقالات را داشته و حالا هم گران ترین خرید همه ادوار باشگاه استقلال توسط افتخاری خریداری شده و البته در تمام این سال ها حتی یک سهمیه آسیا به صورت مستقیم هم گرفته نشده است.
در واقع این بریز و بپاش اخیر که با آن مخالف نیستیم با شعارهای صرفه جویی و مسائل اینچنینی جور در نمی آید. استقلال با خرید جبارف به نظر می رسد که گران ترین تیم تاریخ را هم بسته است آن هم بدون حتی یک ملی پوش فیکس «منهای جبارف که فیکس تیم ملی ازبکستان است»که این نشان از آن دارد که در نقل و انتقالات و کنترل هزینه ها استقلال با هر دو مدیر عامل ناموفق بوده و عملا شرایط بدتر از قبل است و هزینه ها نزدیک به دو برابر!
این نکته را فراموش نکنید که هر دو مدیر منتقدان جدی مدیران قبلی خود بوده اند و البته به نظر می رسد حالا خودشان مورد انتقاد قرار می گیرند چرا که در تیم های بزرگ مدیران زیر فشار مردم تصمیم سازی می کنند و تا متوجه بشوند که شرایط چگونه است اول انتقاد می کنند و بعد همان می کنند که قبلی ها کرده اند!
