خسروی: مسئولان مانند لاستیک زاپاس با داوران برخورد نکنند

 

در شرایطی که بسیاری از داوران باتجربه یکی پس از دیگری از داوری خداحافظی می‌کنند، ما می‌توانیم ذخیره مناسبی داشته باشیم. ضمن اینکه ما باید برای داوران باتجربه که سال‌ها برای ما قضاوت کرده‌اند، احترام خاصی قائل شویم و در دیدارهایی که فکر می‌کنیم سنگین و پرتماشاگر است،‌ از داوران باتجربه استفاده کنیم اما بازی‌هایی که فکر می‌کنیم می‌توانیم به داوران جوان کمک کنیم،‌ بهتر است از جوانان استفاده کنیم.

وی در این خصوص که کامرانی‌فر گفته بود داوری‌ها در این فصل نسبت به سال‌های گذشته بهتر شده است، گفت: آقای کامرانی‌فر باید از زیرمجموعه خود دفاع کند اما ما چون به صورت کلی نگاه می‌کنیم، باید به این برسیم که قضاوت داور در یک مسابقه به شخص داور بستگی دارد و مسئولیت آن به صورت اصلی برعهده کمیته داوران و دپارتمان داوری نیست چون این دو نهاد بهترین‌ها را انتخاب می‌کنند.

 

باید این فرضیه را از بین ببریم که اگر داور خوب یا بد قضاوت کند، برعهده کمیته داوران بوده است.

خسروی تصریح کرد: این فصل در چند مورد ناهماهنگی دیدیم، بخصوص با رفتار قانونی در ارتباط با جرایم شخصی بازیکنان شامل اخطار یا اخراج و رفتار مسئولان تیم‌ها روی نیمکت. اختلاف نظر بین داوران طبیعی است اما باید این اختلاف نظرها را کم کنیم. برخی داوران در محوطه جریمه یک صحنه را به راحتی پنالتی می‌گیرند و برخی‌ مشابه همان صحنه را شبیه‌سازی تشخیص می‌دهند. هنوز ناظران داوری ما هماهنگ نیستند.

 

شاید ناظر یک مسابقه به یک داور که بازی بسیار حساسی را سوت زده و خوب هم عمل کرده، نمره 7 تا 7.5 بدهد و یک ناظر در یک بازی ساده که داور کار خاصی نکرده، نمره 8.5. ما باید ناظران داوری را هم هماهنگ کنیم.

داور پیشین فوتبال ضمن اشاره به اینکه کمک‌داوران در موضوع آفساید خیلی بهتر بوده‌اند، عنوان کرد: همانطور که یک ضرب‌المثلی داریم که می‌گوید «هیچ کسی متخلف نیست مگر اینکه خلافش ثابت شود»، کمک داوران ما به این باور رسیده‌اند که هیچ بازیکنی در آفساید نیست مگر اینکه خلافش ثابت شود.

 

شاید کمتر از 5 بازی در این فصل داشتیم که گل آفساید زده شده، اما می‌توانیم حداقل 30 تا 40 بازی نشان دهیم که داوران به درستی بازیکن را در موقعیت آفساید تشخیص ندادند و توپ گل شد.

کارشناس داوری فوتبال کشورمان با بیان اینکه به داوران توصیه می‌کنم داوران زبان بدن خود را تقویت کند، تصریح کرد: زبان بدن می‌تواند گاهی با جدی بودن، برخی زمان‌ها با لبخند و بعضی وقت‌ها می‌تواند رفتار شخصیتی مناسب باشد که داور هیچ وقت خودش را از بازیکنان کمتر نبیند و بداند مرد اول میدان است.

 

آمادگی بدنی داوران ما نسبت به سال‌های گذشته خیلی بهتر شده و داوران ما مانند بازیکنان لاغر شده‌اند. به جز دو سه نفر، داوری نداریم که اضافه وزن داشته باشد که نشان‌دهنده رشد داوران ماست. داوران در گرما و سرما تمرین کردند و تست‌های مختلف باعث شده که آنها این سخت‌گیری را حس کنند.

خسروی با گلایه از رسانه‌ها و کارشناسان داوری که در اواسط مسابقه کارشناسی می‌کنند، خاطرنشان کرد: الآن تماشاگران همه اینترنت دارند و هجمه زیادی در ورزشگاه علیه داور به راه می‌افتد. زمانی که خودم داور بودم و یک مسابقه با 90 هزار تماشاگر را قضاوت می‌کردم، بین دو نیمه مصطفی ممیز (کارشناس داوری) در صداوسیما داوری آن مسابقه را کارشناسی کرد. در نیمه دوم زمانی که به میدان رفتم، فشار زیادی روی من ایجاد شد که آن را کنترل کردم.

 

با رضا غیاثی (رئیس وقت کمیته داوران) تماس گرفتم و او هم به صداوسیما نامه نوشت که کارشناسی داوری بین بازی متوقف شود که این اتفاق هم افتاد. ما هم انسان هستیم و این عوامل روی ما تاثیرگذار است. ما هم روی همین کره زندگی می‌کنیم و همین یارانه را می‌گیریم! بعد از بازی هر بلایی می‌خواهند سر داوران بیاورند اما بین بازی نه!

وی افزود: خیلی از کارشناسان مسابقات جهانی و المپیک را سوت زدند و خیلی از کارشناسان هم مسابقات استانی خودشان را هم قضاوت نکردند اما کارشناس هستند. داور در گوشی خود نقد کارشناس داوری را می‌بیند و عصبی می‌شود. ممکن است یک داور در نیمه اول به نفع یک تیم اشتباه کرده باشد و نیمه دوم بخواهد آن را جبران کند و در نهایت دو اشتباه کند. اگر یک کارشناس با کمیته داوران مشکل دارد، نباید آن را سر داور خالی کند یا اگر کسی رابطه خوبی با کمیته داوران دارد، نباید مماشات و اشتباهات داور را ماست‌مالی کند.

 

این کارشناسان در همه شبکه‌ها و سایت‌ها هستند. یک بار من اشتباه کردم که در بازی پرسپولیس - نفت در دقیقه 80 درباره یک صحنه در شبکه‌های اجتماعی از من نظر خواستند که به شکل یک مصاحبه منتشر شد. کمک داور بازی بعد از آن از من دلخور شد و حق هم داشت.

داور پیشین فوتبال کشورمان در مورد مشکلات داوران فوتبال ایران به تسنیم گفت: از اسپانسر داوران تشکر می‌کنم اما از اسپانسری که قرار بود لباس داوران را تأمین کند دلخورم. داوران ما در سرمای 5 درجه زیر صفر با لباس آستین کوتاه به میدان می‌آیند و مجبورند استرچ مشکی زیر پیراهن زرد خود بپوشند که خیلی بد است.

 

داور باید لباس بازیکنان دو تیم را بررسی کند که قانونی باشد اما لباس خود داور غیرقانونی است. نکته دیگر این است که داوران از ابتدای فصل هیچ حق‌الزحمه‌ای نگرفته‌اند. بعضی وقت‌ها داوران هزینه سفر خودشان برای داوری مسابقات را می‌دهند.

 

داوران مجبورند ماشین کرایه کنند یا با ماشین خودشان سفر کنند و باید پول بنزین دهند. همیشه که پرواز نیست. داورانی داشتیم مانند علی سبک‌تکین در فوتسال که سال گذشته در جاده تصادف و فوت کرد. خودروی مجتبی شجاعی هم چپ کرد اما زنده ماند.

خسروی ادامه داد:  حق‌الزحمه داوران از سال 89 تا الآن تغییری نکرده است. می‌خواهم بدانم کارمند دولت سال 89 چقدر حقوق می‌گرفت و الآن چه حقوقی می‌گیرد. متأسفانه به لباس داوران خانم فوتبال و فوتسال هم توجهی نمی‌شود.

 

خیلی از این خانم‌ها لباس آقایان را می‌گیرند و به بازی می‌روند. حق‌الزحمه داوران خانم حدود 8،7 سال است که پرداخت نشده است. چطور ما برای هر چیزی پول داریم به جز برای داوران؟ چون داوران طرفدار تیمی که ما دوست داریم نیستند یا افکار عمومی می‌خواهند داور یک تصمیمی بگیرد، نباید به آنها توجه شود؟ کارشناسی که بخواهد بر اساس افکار عمومی نظر دهد به کار خودش خیانت کرده است.

«محسن ترکی بهترین تصمیم عمر خود را برای خداحافظی گرفت» وی با بیان این جمله درخصوص خداحافظی داور باتجربه کشورمان عنوان کرد: از مسئولان فدراسیون می‌‌خواهم یک بار مانند آدم با داوران برخورد کنند، نه لاستیک زاپاس! به جز داوران قدیمی که خیلی خوب با آنها رفتار شد، با کدام داور ما برخورد خوبی شد؟ چرا ترکی باید اردوی کیش را رها  و با گریه از داوری خداحافظی کند؟ ببینید چه بر سر او آوردند. ترکی خیلی دلسرد شده و می‌گوید ناظر هم نمی‌شوم و می‌خواهم نوجوانان را به داوری تشویق کنم،‌ من به او می‌گویم چنین کاری نکند. چرا وقتی به داوران توجهی نمی‌شود، نوجوانان هم به سمت داوری بیایند؟ همه ورزشکاران با گریه و افسردگی از ورزش می‌روند. فدراسیون فوتبال می‌تواند یک بازی خداحافظی برای ترکی در ورزشگاه ثامن مشهد تدارک ببیند و بزرگان فوتبال و همچنین خانواده ترکی را دعوت کند. می‌گویند «ادب از که آموختی؟ از بی‌ادبان» درست است که در سال‌های آخر داوری‌ام، دوستان ما با من بدرفتاری کردند و توجهی به ما نشد و باعث شدند از فوتبال برویم، اما نباید چنین کاری با دیگران کنیم.