آقای هنرپیشه یا کاپیتان سابق تیم ملی؟

 

 

یادمان رفت آدمی که جلوی دوربین نشسته جواد نکونام است. عضو تیم ملی قطبی که قهرمان آسیا نشد. کاپیتان تیم‌ملی، نه یک کاپیتان معمولی؛ کاپیتانی مقتدر که ردپای او را در بعضی اتفاقات تیم ملی می‌شد پیدا کرد. او کاپیتان شماره 6 تیم ملی ایران بود. در تک تک این کلمات یک داستان نهفته است. از پوشیدن شماره 6 تا بستن بازوبند. همین یک جمله در وصف کاپیتان پر از شایعه و حاشیه و ابهام است. شایعات و ابهاماتی درباره قهر با تیم ملی و دلخوری از کریم باقری برای پوشیدن شماره 6 و اختلافات معروفش با علی کریمی بر سر بازوبند و هزار و یک داستان دیگر که مطرح شده و نشده.

 

 

نکونام و رحمتی هر دو از دل این فوتبال بیرون آمده‌اند. با انتقاد کردن و متهم‌کردن همدیگر بهتر است مردم را سرکار نگذارند. نه حرف‌های رحمتی که روی خط 90 گفته بود «اگر من هم اسپانیایی بلد بودم...» را باید اهمیت داد و نه گله و شکایت‌های نکونام را. رحمتی به واسطه سال‌ها حضور در فوتبال ایران و استقلال در جمع آبی‌ها سمبه‌اش پرزورتر بوده و بازی را برده و نکونام به واسطه نبودنش در ایران و رابطه خوب با کی‌روش در تیم‌ملی بازی را یک- یک مساوی کرده است.

 

اینجا همه‌چیز و همه‌کس با هم برابر است. بازنده آنهایی هستند که ساعت‌ها وقت می‌گذارند و یک نمایش سراسر دروغ را می‌بینند. عادل فردوسی‌پور با دعوت از دو هنرپیشه در 2 گفت‌وگوی ویژه کم‌کم دارد از فوتبال فاصله می‌گیرد و به دنیای هنر نزدیک می‌شود.